Mexicaanse petunia

Nee, de Mexicaanse petunia (Ruellia simplex) is geen echte petunia. Zijn wetenschappelijke naam is ook nogal aan veranderingen onderheving: hij is afwisselend in de boeken verschenen als Ruellia angustifolia, Ruellia brittoniana en Cryphiacanthus angustifolius. In de Verenigde Staten staat hij bekend als Mexican bluebell of Britton's petunia.

Deze soort is een groenblijvende vaste plant die tot bijna een meter hoog kan worden. Hij vormt 'kolonies' van stengels met lancetvormige bladeren die variëren in lengte van 15 tot 30 centimeter en dan zo'n één tot twee centimeter breed zijn. De Mexicaanse petunia bloeit met trompetvormige bloemen, die van nature metallic blauw tot paars van kleur zijn.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Ruellia, eert de Franse arts en botanist Jean Ruel of Jean Ruelle (1474-1537), die ook bekend stond onder diens gelatiniseerde naam Ioannes Ruellius. Hij was ooit bekend vanwege diens boekwerk 'De Natura Stirpium' (1537), waarin hij een groot aantal planten alfabetisch beschreef, iets wat nog nooit eerder was gedaan. Is zo'n boek prijzig, zo kun je je afvragen. Nou, dat valt (relatief) mee, want een eerste druk werd nog niet zo lang geleden (2013) verkocht voor US$ 3,000. Het tweede deel, simplex, komt uit het Latijn, waar het 'eenvoudig' betekende.

De Mexicaanse petunia is oorspronkelijk een bewoner Mexico, het Caribisch gebied en delen van Zuid-Amerika, waaronder westelijk Bolivia, zuidwestelijk Brazilië, Paraguay, Uruguay en noordoostelijk Argentinië. Het is vooral een plant van natte plaatsen zoals sloten, vijverkanten, meren en moerassen, maar kan ook in drogere omstandigheden overleven.

Omdat deze plant vaak als sierplant in Amerikaanse tuinen werd aangeplant, hoeft het voor ons geen verrassing te zijn dat hij daaruit vaak is ontsnapt. Het is intussen een wijdverbreide invasieve plant geworden in Florida, waar de soort waarschijnlijk al voor 1933 als sierplant werd geïntroduceerd. Ook in Australië, delen van Azië en diverse eilanden in de Stille Zuidzee zijn ze hem liever kwijt als rijk.

Op veel plaatsen is de Mexicaanse petunia zo invasief geworden dat hij dichte bosschages vormt waar verder niets meer kan groeien. Daardoor worden inheemse planten in soms zeer kwetsbare omgevingen verdrongen en zijn met uitsterven bedreigd.